Może zmienić i leśników, i całe Lasy Państwowe.
Po partnersku
Wyobraźcie sobie pagórkowaty las pełen rzadkich grzybów, umajony 160 pomnikami przyrody i tuzinem rezerwatów. Pełen biegaczy, rowerzystów i spacerowiczów mijających o krok samochody i specjalistyczne ciągniki z drewnem wspinające się po krętych drogach. Las, w którym wystarczy podejść do okna, by spojrzeć na ręce robotników i leśników, bo zwartym pierścieniem otaczają go wieżowce i apartamentowce.
Czytaj dalej „Po partnersku”Antykruchość.
Są książki, które zmieniają postrzeganie rzeczywistości. „Na początku był seks”, o którym pisałem ostatnio, należy do tej kategorii. Taką ważną książką jest też „Antykruchość. O rzeczach, które lubią wstrząsy” N. Taleba, którą przeczytałem już jakiś czas temu, ale ciągle o niej pamiętam. Zawarta w niej koncepcja ułomności naszego postrzegania, ciągle do mnie wraca.
Sacrum, głupcze!
Posadzenie drzewa to – obok spłodzenia syna i zbudowania domu – jedno z trzech zadań, które stoją przed każdym prawdziwym mężczyzną. Nieprzypadkowo leśnicy cieszą się w Polsce większym zaufaniem niż lekarze czy nauczyciele, ustępując jedynie miejsca strażakom, którzy ratują cudze życie z narażeniem własnego. Tak pozytywne postrzeganie naszej pracy i samego zawodu to efekt obecnych w świadomości ludzi archetypów, które lokalizują sadzenie
drzew i opiekę nad lasem w sferze sacrum. Współczesna cywilizacja europejska powstała przecież na gruzach kultury, w której las był domem, a gaje – świątyniami.
Czytaj dalej „Sacrum, głupcze!” Śmierć wrogom ojczyzny, naszywka patriotyczna.
Taki napis pojawił się na ubraniu strażnika leśnego. Wzbudził emocje, mają zostać wyciągnięte konsekwencje, bo napis był nieregulaminowy. Widziałem też pojedyncze głosy leśników, że to naszywka patriotyczna, więc nie ma problemu. Mnie zmroziła treść tej naszywki, później zacząłem się zastawiać dlaczego. Czytaj dalej „Śmierć wrogom ojczyzny, naszywka patriotyczna.”
Z drewnaśmy
Sześć lat temu proponowałem*, by na ścianie każdego leśnego gabinetu, parafrazując Billa Clintona napisać „Sacrum głupcze!”, bo w dużej mierze, spór o Puszczę to spór o sacrum nie o fakty.
W mitologii nordyckiej człowiek nie został ulepiony z gliny, lecz wystrugany z drewna: mężczyzna z jesionu a kobieta z wiązu. Taka mitologia świetnie pasuje również do naszych dziadów, czczących święte gaje, kapliczki wiszące na drzewach, są ich jakże bliskim echem. Kult drzew tkwi w nas głęboko. Srogi Bóg z pustyni i jego syn są jest tylko wierzchnią warstwą. To w naszej pogańskiej przeszłości tkwią korzenie Sporu o Puszczę.
Czytaj dalej „Z drewnaśmy”Zakaz cięć w okresie lęgowy to ściema.
W mediach larum grają, że leśnicy tną drzewa w okresie lęgowym. Przyroda jest bardzo ważna, lecz zakaz ten wydawał mi się zawsze niemożliwy do realizacji. Okazuje się, że nie jest to tylko moja opinia: nie przestrzega się go w całej Europie, o czym mówi jeden z bardziej znanych działaczy ekologicznych w Polsce (Przemysław Chylarecki, jak niżej)
Paskudnie to wygląda: wielbiciele ptaków forsują prawo, które w praktyce jest nie do realizacji. Ptaki lęgną się niemal przez pół roku i na tyle trzeba by zamrozić prace całego przemysłu drzewnego, pozbawionego dostaw drewna. Nic dziwnego, że nikt w Europie nie chce się zgodzić na taki absurd. Jest za to świetny pretekst by jadąc na emocjach, robić wokół sprawy aferę, której nie ma.
Genderyści i ekologiści u Ojca Dyrektora
Słynna (tu i ówdzie) konferencja w Toruniu na długo pozostanie w mojej pamięci. Sama msza na niemal osiem tysięcy umundurowanych mężczyzn (kobiet była garstka) robiła wrażenie. Ale piorunujący był wykład otwierający. Trudny, bo odwołujący się m.in. do filozofii Hegla i Arystotelesa, a nagłośnienie nie było idealne. Czytaj dalej „Genderyści i ekologiści u Ojca Dyrektora”
Porąb i spal
Wrzuciwszy kilka taczek porąbanego drewna pod dach drewutni, skoczyłem do księgarni po bestseller „Porąb i spal” Larsa Myttinga. O książce słychać było od jakiegoś czasu na różnorakich leśnych forach dyskusyjnych, wypłynęła nawet na gazeta.pl (logo Agory na okładce). Książka liczy zaledwie 255 stron, z czego sporo miejsca zajmują zdjęcia pilarek, sągów drewna, siekier i płonących szczap. W książce znalazłem mnóstwo ciekawych informacji o przyroście masy drzewnej w norweskich lasach czy pracy robotników leśnych. Wielka szkoda, że brak jest jakichkolwiek przypisów do realiów w Polsce. Nie mam pojęcia czy było realne wydanie książki z Lasami Państwowymi jako partnerem (są nimi za to producent kominków Jotul i SALTUS suche drewno kominkowe). Może w drugim wydaniu!?
Czas postawić na jakość i otwartość w Lasach Państwowych
