Spływ Ułą i Mereczanką (Merksys) na Litwie

Wróciłem przedwczoraj* z 6 dniowego spływu tymi dwoma (głównie pierwszą) rzekami. Wędrowaliśmy z kolegą i naszymi dwoma 13 -letnimi synami, kanadyjką i kajakiem składakiem. Uła to chyba najbardziej znana rzeka spływowa na Litwie, zupełnie zasłużenie, bo jest naprawdę przepiękna: wysokie brzegi, ogromne kompleksy lasów sosnowych, nieliczne, malutkie, drewniane wsie, brak sklepów.

Płynęliśmy celowo w tygodniu, więc uniknęliśmy weekendowego wzmożenia. Przez dwa dni nie spotkaliśmy praktycznie nikogo. Samą Ułę można porównać chyba do naszej Brdy, ale jest dużo ładniejsza i ciekawsza. Prąd jest miejscami stosunkowo szybki, pojawiają się głazy i całkiem sporo zwalonych drzew (Park Narodowy).
Rzeka jest jednocześnie płytka, więc przeszkody nie są jakimś specjalnym problemem dla zupełnie początkujących, my zaś mogliśmy z wielką przyjemnością poćwiczyć manewrowanie kanadyjką na rzece zdecydowanie trudniejszej niż Wda, którą zwykle pływaliśmy. Dodatkowo wspaniała słoneczna pogoda, możliwość wędkowania (płotki brały naszym chłopakom wspaniale) i świetne miejscówki do rozbicia na dziko, sprawiły, że spływ był BARDZO udany.

Dużo przyjemności mieliśmy gotując wyłącznie na malutkim ognisku, trzymaliśmy się zasady „zero zupek chińskich”, dwa razy udało nam się usmażyć nawet placki. Do gotowania wody od dłuższego już czasu używam Kelly Kettle (rodzaj terenowego samowara) dodatkowa nakładka pozwala uzyskać swego rodzaju malutką kuchenkę na drewno – sprawdza się to świetnie. Różnego rodzaju systemy kociołkowe są moim zdaniem znacznie mniej funkcjonalne. Bawiliśmy się też tarpem (płachta biwakowa) którego okazało się, że bez problemu da się rozstawić w oparciu choćby o pagaje od kanady. Przy rozspościeraniu takiej płachty bardzo się przydaje węzełek robiący za swego rodzaju „żabkę do zasłon” zwany prusikiem.

Koszty: za transport po samochody z mety do miejsca startu zapłaciliśmy 40 euro
Dzień pobytu osoby dorosłej w Parku Narodowym: 5,80 euro za dzień pobytu osoby dorosłej (nasi synowie za free), w parku spędziliśmy 3 dni.
Język: znamy dość dobrze rosyjski, więc porozumiewaliśmy się bez problemu. Młodzież rosyjskiego nie zna, pozostaje angielski, który znają w różnym stopniu. Polaków praktycznie nie ma w okolicy, więc porozumiewanie się w naszym języku jest bardzo problematyczne. W necie jest sporo opisów rzeki, można kupić też mapy, korzystaliśmy głównie z tej.  Śliczne zdjęcia: Marcin Zalewski.

———–

*tekst opublikowany pierwotnie 16.08.2015 na forum.kanu.pl;